2010 - Hala Sportowa, Warszawa

Typ obiektu/funkcja: rozbudowa budynku nr 3 o halę sportową

Adres: Warszawa, ul. Rakowiecka

Inwestor: Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej

Projekt: 2010

Status: Praca konkursowa

 

Dane charakterystyczne

Powierzchnia użytkowa = 3833,1m2

Powierzchnia całkowita =  5205,1 m2

Powierzchnia zabudowy =1045,7m2

Kubatura brutto = 17309,4 m3

 

Relief. To najprostsze określenie idei kształtowania przestrzennego obiektu. Kubiczna prosta forma, której gabaryty wynikają z regulacji prawnych oraz potrzeb funkcjonalnych została pokryta płytami z aluminiową okładziną. Jednak zamiast typowych prostokątnych podziałów wprowadzono niepowtarzalny abstrakcyjny wzór, który miał za zadanie rozbić monotonię długiej elewacji. Wzór ten oparto na siatce 1x1m, z czego powstało kilka „typowych” modułów (np. 1x1, 1x2, 1x3, 2x2).

Dodatkowo akcja rozgrywa się na czterech poziomach – grubości płyt są zróżnicowane co 5cm (oczywiście tak, aby najcieńsza zachowała wymagane parametry ochrony cieplnej). To pierwsza zasada kompozycji elewacji.

Drugą zasadą jest zróżnicowanie stopnia odbicia paneli. Płyty położone na różnych „głębokościach” mają różny stopień odbicia światła, co w efekcie powoduje, że wydają się stworzone z różnych materiałów lub z materiałów o różnych kolorach.

Kolejnym elementem (widocznym tylko w nocy) są diody LED wprowadzone na całej elewacji w miejscach krzyżowania się płyt. Diody te umożliwiają stworzenie tajemniczej sceny świetlnej, która może intrygować.

W efekcie elewacja obiektu żyje i pulsuje – zarówno w dzień, gdy światło słoneczne wydobywa nieoczekiwane cienie z paneli, jak i w nocy, gdy podobne efekty wydobywają reflektory zewnętrzne lub świecące diody LED. Pozorna prostota, która ma wiele znaczeń…

 

Drugi charakterystyczny element projektu to szklany łącznik. Długo zastanawialiśmy się, jak połączyć klasycyzujący budynek nr 3 z gzymsami wyodrębniającymi kondygnacje, z pilastrami i ryzalitami razem z nową „metalową reliefową kostką”. Jedynym sposobem, który wydał się całkowicie naturalny i nie zawierał elementów obcych okazała się elewacja w pełni strukturalna ze szklanymi żebrami konstrukcyjnymi. Coś absolutnie ażurowego, zwiewnego i lekkiego.

Z zewnątrz może się nawet wydawać, że stoją obok siebie dwa budynki, jednak są one „zespolone” szkłem.

<
>